Η σχέση αυτή μεταξύ μετάλλινων αντικειμένων και κοινότητας ανατρέπεται οριστικά από την Πρώιμη Χαλκοκρατία και μετά, αφού αλλάζει ο ρόλος του μετάλλου και των αντικειμένων που κατασκευάζονται από αυτό (κοσμήματα, εργαλεία, όπλα) στο συμβολικό σύστημα της εποχής.

Η τοποθέτησή τους σε τάφους ομαδικούς και ατομικούς στα νεκροταφεία της εποχής και η μεγάλη συχνότητα εμφάνισης σε τάφους μετάλλινων όπλων, κυρίως εγχειριδίων, έχουν ερμηνευθεί από μερικούς μελετητές ως ενδείξεις ότι το μέταλλο χρησιμοποιείται πια ως σύμβολο γοήτρου ορισμένων ανερχόμενων κοινωνικών ομάδων, όπως των πολεμιστών. Ακόμα και αν ο συσχετισμός του μετάλλου με μία νέα τάξη πολεμιστών έχει υπερεκτιμηθεί, το γεγονός ότι το μέταλλο πια αποτίθεται στους τάφους ως κτέρισμα δείχνει την αποδέσμευσή του από το χώρο της κοινότητας και το συσχετισμό του με ομάδες ατόμων ή οικογένειες που αναπτύσσονται στο πλαίσιο της κοινοτικής διαβίωσης.